ही केवढी मोठ्ठी चक्कर आलीये मेंदूला
किमान काही वर्षे नक्कीच लोटली असतील.
आणि तरीही अजून कोसळलोच नाहीये धाडकन
परिस्थितीच्या अंगावर.
बाकी सगळे लोक तर याच परिस्थितीच्या भोवती
फेर धरून हिंडताहेत
आणि उत्साहाने उडी घेताहेत परिस्थितीच्याच
अंगावर.
गर्दी हटता हटत नाहीये.
मला ना चक्कर थांबवता येतेय ना उडी घेता येतेय.
कधी ना कधी मी फेकला जाणारेय
आत किंवा बाहेर.
मधोमध राहू अशी व्यवस्था उभारण्याचा दम
कधीच नव्हता अंगात.
आता फक्त चॉईस उरलाय
आत की बाहेर? बस्स.
कुठेही गेलो तरी फेकला जाणारच.
