आपण

एक बेरकी सल सलत राहतो जन्मभर

सेप्टिकही होत असेल कुणास ठाऊक.

चाहूल नसते जराही - वाऱ्याच्या इतिहासाची-भविष्याची

आपलंच नशीब फुटकं म्हणत हताश झालो तरी.

तिच्या डोळ्यांतल्या प्रवासात भटकताना हरवलो आरपार तरी

‘ध्यान लागल्या’चं म्हणत नाही कुणीच.

या अचाट ब्रम्हांडात अनंत सूर्यमालेत

रोज चड्डी घालावी लागतेय- लाजेपायी.

चिमण्या गेल्या उडून हाकेबाहेर

अँग्री बर्डचे नेक्स्ट व्हर्जन अपलोड करताना.

इकडचे रक्त तिकडे तिकडची किडनी इकडे कात्र्या सुरे सलाईन -

एक दिवस सुखाने मरण्यासाठी.

आपल्याच स्वप्नाला लावून ठेवावं गालबोट

इतके प्रामाणिक आपण.

तोडलेल्या फांदीला पुन्हा पालवी फुटणार या निकषाने

कलम झालेलो आपण.