......
छत्री इतकाच पाउस पडायचा
आम्ही भेटलो की ...
मी मुद्दामहून आणायचो छत्री
अन तीही विसरायची रेनकोट..
पाउस सुरु झाला की आपोआप
वलायची पाउले संथ रस्त्यांवर ...
वलायची पाउले संथ रस्त्यांवर ...
...
इतक्या पावसातही ऐकु यायचा
फ़क्त तिच्या श्वासांचा आवाज
पावसापेक्षा ताज करून टाकायचा
तिचा मंद परफ्यूम
याच छत्री खालून आम्ही केला होता
एकमेकांचे कुणी नसताना पासून
एकमेकांचे सर्वस्व होई पर्यंतचा प्रवास...
...
सुरु झालं तेंव्हा अगदीच अल्लड होतो आम्ही
आणि थांबलो तेंव्हा खुपच मॅच्यूअर्ड
आता खुप उन्हाले उलटून गेलेत
या छत्री वरून ...
नविन होती तेंव्हा खुपच
अल्लड वाटायची छत्री
आणि आता खुपच मॅच्यूअर्ड...
: कमलेश
No comments:
Post a Comment