Saturday, November 27, 2010

आता भेटलो तर....

आपल्याला माहीत होतच
पहिल्यापासून की शक्यतो
आपलं लग्न होणं
अवघड आहे ...

पण तरी आपण
जगाची नजर चूकवून
भेटत राहीलो
जणू की आपल्य़ाला
हेही माहीत होतं की शक्यतो
लग्न वेगळं अन हे वेगळं ...

मिळालेल्या संधीचे नि काळाचे
आपण धनी झालो
पण जाता जाता
एकमेकांच्या मनावर
वळ उमटवत गेलो ...

आपल्याला माहीत असल्यासारखे
की अशा
जखमा केल्याशिवाय
पुरतं दूर होणं
शक्यच नव्हतं म्हणून...

आज याच शहरात
वावरतो आहोत
आपण दोघे...

दोघांच्याही मनात
रोजरोज तिच आंदोलन...
एकमेकांविषयीची...


पण आता दोघांच्याही
मनाचे मालक
वेगवेगळे

योगयोगानं रस्त्यात
दिसतोही आपण
एकमेकांना
पण दोघेही
टाळून जातो
एकमेकांची नजर...
मनाची वळणे ...

दोघांनाही पक्क
ठाऊक असल्यागत की
आता भेटलो तर....

Wednesday, November 10, 2010

पाऊस

पुन्हा एकदा मनात माझ्या आला पाऊस
तुझी आठवण गुदमरली अन झाला पाऊस


क्षितीज कुठेसे हरवून बसले आहे माझे
डोळ्यांमध्ये उगाच ना सापडला पाऊस



खुप मारल्या हाका पण तू वळली नाहीस
भर पावसातूनी निघोनी गेला पाउस


मला एकटा पाहून त्याने कहर केला
तिच्या घराच्या आत अचानक शिरला पाऊस


एक बरे की ढगा तुला ही खिडकी आहे
विरहाच्या बेरंग क्षणांतून रंगला पाऊस


 
कमलेश

Monday, November 08, 2010

प्रेम

तिच्या कॉस्मॅटिक अदांवर
मी करत राहिलो
आयुर्वेदिक प्रेम

मला जाणवायचं
तिचं प्लॅस्टिक स्माईल
पण साला माझा रागही
इकोफ्रेंडली

कॅटबरी, केक्स, गिफ्ट्स मधून ती
जपू पहायची नाँनस्टीक नातं

आणि तरीही मी
राखायचो निगा
तिनं दिलेल्या एकेक
जखमेची- अश्रुंची
रेन वॉटर हार्वेस्टिंग सारखी....

: कमलेश

याही वाचा

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...