सचिन तेंडूलकर... दिवसेंदिवस वाढत जाणारं कुतूहल-आदर। त्याला शब्दांत गुंफण्याचा हा प्रयत्न.
डोळ्यांत तुझ्या तो सूर्य उद्याचा जागा
की वचन दिले तू? ‘काय हवे ते मागा !’
ओलांडून अंतर दूर उभा तू तरीही
काळजात आपुल्या हा कुठला जडला धागा...?
तुज ठाऊक ना रे का तुज टाळी मिळते?
तुज माहीत ना रे सुख कुठेशी मिळते?
तू अबोल तरीही बोलतोस ना काही ?
कळणा-याला शब्दांवाचून कळते
तू थांब पहा ती नियती आली चालून
एकेक श्वास छातीत जरा घे ढवळून
तू तोल पुन्हा, कर असा नेमका वार
नियतीच्या हाती देत रहा तू हार
तू दिला मंत्र परी तुला नसावा ठावे
मैदान सोडूनी ना कधी पळूनी जावे
हे दूःख, वेदना, दाह आणि ही सल
ध्येयाच्या पुढती सारेच जणू चंचल
ही अस्सल कीर्ति अखंड तेवत राहो
हा झरा चांदणे आकाशीचे वाहो
तो देव तुला तव निष्ठा आंदण मागो
आयुष्य तुला तव शतकांइतके लाभो
कमलेश कुलकर्णी
खूपच छान कविता आहे कमलेश..सचिनला आयुष्य शतकाइतके तर लाभोच लाभो...आणि माझेपण आयुष्य लाभो....
ReplyDeletezakkas kamlesh... tru words frm a die hard fan to an idol..
ReplyDeleteFarach chan kavita aahe
ReplyDelete