दूर ती गेली आता हवे मना सांगायला
ती फुलांची रास घेउन डोळ्यात या गुन्फायाची
लागले ते गंध सारे डोळ्यातुनी सांडायाला
ठेउनी गेली बरी ती जखम ही ताजी अशी
फार अवघड जन्म हां कोरडा काढायला
चुंबिले होते तिचे मी ओठ केवळ कोवले
आज माझे श्वास मजला लागती रांधायाला
ती तिची राहो सुखी येवढी करतो दुवा
मी निघालो घर माझे ध्रुवावारी बांधायला
कमलेश
No comments:
Post a Comment