एक चिमुकली इवली इवली
बघता वयात आली
पानांमधूनी थरारणारी
जणू कळी ती दवारलेली
काल कालची अल्लड पोर
आज कुठोनी आले भान
भान तिचे ते पाहून बाकी
भवतालीचे पिकले पान
रोज कशी मग कुणास ठाऊक
मुठीत घेऊन येते तारा
घट्ट ऊराशी सलगी करूनी
ता-याला देते एक निवारा
आभाळाला म्हणते अंगण अन
पाण्याला म्हणते रस्ता
तुझ्यासमोरी पडून बाई
आयुष्याच्या नसत्या खस्ता
कमलेश
No comments:
Post a Comment